[DAY6] TOY (Jae x YoungK)
now you know all you need is me, I'm your toy. (END)
ผู้เข้าชมรวม
16,580
ผู้เข้าชมเดือนนี้
33
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ smilesneezes ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ smilesneezes
"RESPEKT!"
(แจ้งลบ)เนื่องจากเรามาไล่อ่านฟิคเรื่องนี้ยาวๆตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบเลยไม่ได้ฝากคอมเมนต์ไว้เลย เราเลยจะมารวบไว้ตรงนี้นะคะ เราอ่านตอบจบเรื่องนี้ตอนพักกลางวันก่อนเข้าเรียนวิชานึงเกี่ยวกับกระบวนการยุติธรรม พูดตรงๆว่าเพราะตอนจบของเรื่องนี้แหละที่ทำให้เราเรียนไม่รู้เรื่องไปตลอด 3 ชั่วโมง ยิ่งอาจารย์พูดถึงแนวคิดของนักอาชญาวิทยาสำนักอะไรสักอย่างที่ว่า ผู้กระทำ ... อ่านเพิ่มเติม
เนื่องจากเรามาไล่อ่านฟิคเรื่องนี้ยาวๆตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบเลยไม่ได้ฝากคอมเมนต์ไว้เลย เราเลยจะมารวบไว้ตรงนี้นะคะ เราอ่านตอบจบเรื่องนี้ตอนพักกลางวันก่อนเข้าเรียนวิชานึงเกี่ยวกับกระบวนการยุติธรรม พูดตรงๆว่าเพราะตอนจบของเรื่องนี้แหละที่ทำให้เราเรียนไม่รู้เรื่องไปตลอด 3 ชั่วโมง ยิ่งอาจารย์พูดถึงแนวคิดของนักอาชญาวิทยาสำนักอะไรสักอย่างที่ว่า ผู้กระทำผิดต้องสำนึกผิด ยินยอมที่จะปรับพฤติกรรมและพร้อมที่จะเยียวยาผู้เสียหาย เรานี่ยิ่งปรี้ดเลย ในหัวตอนนั้นได้แต่กรีดร้องว่านี่มันพิเจในฟิคเรื่องนี้ชัดๆ คือเราอินมาก มากจนคนรอบข้างคิดว่าเราบ้าไปแล้ว 5555555555555555 ทีแรก เราอ่านฟิคเรื่องนี้ด้วยความขุ่นหมองข้องใจพอสมควร เพราะเป็นเรื่องแรกเลยที่เจอพิเจนิสัยไม่ดีขนาดนี้ ยองฮยอนก็น่าสงสารเกินไป เราได้แต่บ่นให้สู้หน่อยดิ อย่าไปจำนนหนทางขนาดนั้น แต่พอเรื่องมันดำเนินไปเรื่อยๆ กลายเป็นว่าเราค่อยๆหลงรัก แล้วก็รู้สึกดีไปกับเนื้อหาซะงั้น ที่อยากชมมากๆคือการสรรหาคำของผู้เขียน คือมันไม่ได้ดูเวิ่นเว้อจนเกินเรื่อง ไม่ได้ใช้คำพิเรนท์ๆเพื่อแสดงทักษะอะไรมากมาย แต่มันกลับลื่นไหลจนเราไม่อยากวางตาเลย อีกอย่างคือการบรรยายอารมณ์ในแต่ละขณะมันถ่ายทอดออกมาอย่างมืออาชีพ และแน่นอนว่ามันทำให้เรายิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ตามไปได้ง่ายๆเลย เราไม่อยากจะมาสปอยล์อะไรตรงนี้เพราะเผื่อนักอ่านหน้าใหม่บางคนเข้ามาอ่านแล้วจะเห็น แต่ตอนที่ยองฮยอนดูคลิปที่พิเจบอกว่ารักตัวเองซ้ำๆนั่นมัน... ฮือออออออ นอกจากการเลือกใช้คำ สิ่งที่ทำให้เราอินได้มากขนาดนี้ มันคือมิติความเรียลของตัวละครค่ะ คือตัวละครทุกตัว แม้จะไม่ใช่ตัวเอกอย่างเจหรือยองฮยอน แต่ทุกตัวก็ทำให้เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนจริงๆได้ เพราะงั้นในกรณีของตัวเองแล้ว... เราไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้วเนี่ย บทสนทนาเอยอะไรเอยทุกอย่างมันดูจริงไปซะหมด รวมถึงการแทรกภาษาอังกฤษเข้ามาเป็นระยะๆ มันไม่ได้น่ารำคาญเลย แถมภาษาอังกฤษของผู้เขียนก็ดีมากๆด้วย RESPEKT! /เสียงพิเจลอยมาเลยค่า สุดท้าย หลังจากพูดวืดวือมานาน เราอยากจะขอบคุณผู้เขียนนะคะที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้ได้อ่าน ฟิคเรื่องนี้จะเป็นฟิคในดวงใจ แล้วก็จะเป็นฟิคที่เราคิดว่าต่อให้เราอ่านซ้ำบ่อยแค่ไหน ความรู้สึกก็จะยังไม่น้อยไปกว่าการอ่านครั้งแรก ขอบคุณนะคะ อ่านน้อยลง
milkkmilk | 15 ก.พ. 61
1
0
"RESPEKT!"
(แจ้งลบ)เนื่องจากเรามาไล่อ่านฟิคเรื่องนี้ยาวๆตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบเลยไม่ได้ฝากคอมเมนต์ไว้เลย เราเลยจะมารวบไว้ตรงนี้นะคะ เราอ่านตอบจบเรื่องนี้ตอนพักกลางวันก่อนเข้าเรียนวิชานึงเกี่ยวกับกระบวนการยุติธรรม พูดตรงๆว่าเพราะตอนจบของเรื่องนี้แหละที่ทำให้เราเรียนไม่รู้เรื่องไปตลอด 3 ชั่วโมง ยิ่งอาจารย์พูดถึงแนวคิดของนักอาชญาวิทยาสำนักอะไรสักอย่างที่ว่า ผู้กระทำ ... อ่านเพิ่มเติม
เนื่องจากเรามาไล่อ่านฟิคเรื่องนี้ยาวๆตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบเลยไม่ได้ฝากคอมเมนต์ไว้เลย เราเลยจะมารวบไว้ตรงนี้นะคะ เราอ่านตอบจบเรื่องนี้ตอนพักกลางวันก่อนเข้าเรียนวิชานึงเกี่ยวกับกระบวนการยุติธรรม พูดตรงๆว่าเพราะตอนจบของเรื่องนี้แหละที่ทำให้เราเรียนไม่รู้เรื่องไปตลอด 3 ชั่วโมง ยิ่งอาจารย์พูดถึงแนวคิดของนักอาชญาวิทยาสำนักอะไรสักอย่างที่ว่า ผู้กระทำผิดต้องสำนึกผิด ยินยอมที่จะปรับพฤติกรรมและพร้อมที่จะเยียวยาผู้เสียหาย เรานี่ยิ่งปรี้ดเลย ในหัวตอนนั้นได้แต่กรีดร้องว่านี่มันพิเจในฟิคเรื่องนี้ชัดๆ คือเราอินมาก มากจนคนรอบข้างคิดว่าเราบ้าไปแล้ว 5555555555555555 ทีแรก เราอ่านฟิคเรื่องนี้ด้วยความขุ่นหมองข้องใจพอสมควร เพราะเป็นเรื่องแรกเลยที่เจอพิเจนิสัยไม่ดีขนาดนี้ ยองฮยอนก็น่าสงสารเกินไป เราได้แต่บ่นให้สู้หน่อยดิ อย่าไปจำนนหนทางขนาดนั้น แต่พอเรื่องมันดำเนินไปเรื่อยๆ กลายเป็นว่าเราค่อยๆหลงรัก แล้วก็รู้สึกดีไปกับเนื้อหาซะงั้น ที่อยากชมมากๆคือการสรรหาคำของผู้เขียน คือมันไม่ได้ดูเวิ่นเว้อจนเกินเรื่อง ไม่ได้ใช้คำพิเรนท์ๆเพื่อแสดงทักษะอะไรมากมาย แต่มันกลับลื่นไหลจนเราไม่อยากวางตาเลย อีกอย่างคือการบรรยายอารมณ์ในแต่ละขณะมันถ่ายทอดออกมาอย่างมืออาชีพ และแน่นอนว่ามันทำให้เรายิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ตามไปได้ง่ายๆเลย เราไม่อยากจะมาสปอยล์อะไรตรงนี้เพราะเผื่อนักอ่านหน้าใหม่บางคนเข้ามาอ่านแล้วจะเห็น แต่ตอนที่ยองฮยอนดูคลิปที่พิเจบอกว่ารักตัวเองซ้ำๆนั่นมัน... ฮือออออออ นอกจากการเลือกใช้คำ สิ่งที่ทำให้เราอินได้มากขนาดนี้ มันคือมิติความเรียลของตัวละครค่ะ คือตัวละครทุกตัว แม้จะไม่ใช่ตัวเอกอย่างเจหรือยองฮยอน แต่ทุกตัวก็ทำให้เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนจริงๆได้ เพราะงั้นในกรณีของตัวเองแล้ว... เราไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้วเนี่ย บทสนทนาเอยอะไรเอยทุกอย่างมันดูจริงไปซะหมด รวมถึงการแทรกภาษาอังกฤษเข้ามาเป็นระยะๆ มันไม่ได้น่ารำคาญเลย แถมภาษาอังกฤษของผู้เขียนก็ดีมากๆด้วย RESPEKT! /เสียงพิเจลอยมาเลยค่า สุดท้าย หลังจากพูดวืดวือมานาน เราอยากจะขอบคุณผู้เขียนนะคะที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้ได้อ่าน ฟิคเรื่องนี้จะเป็นฟิคในดวงใจ แล้วก็จะเป็นฟิคที่เราคิดว่าต่อให้เราอ่านซ้ำบ่อยแค่ไหน ความรู้สึกก็จะยังไม่น้อยไปกว่าการอ่านครั้งแรก ขอบคุณนะคะ อ่านน้อยลง
milkkmilk | 15 ก.พ. 61
1
0
ความคิดเห็น